دیده بان

خیلی فکر کردم که اگر شب تاسوعا بخواهم مطلبی بنویسم باید از کجا شروع کنم/دو نکته به ذهنم رسید اولی دلم را شکست و دومی امیدوارم کرد.
 به یاد لحظه ای افتادم که در مقاتل آورده اند شمر ملعون برای حضرت ابالفضل و برادرانش امان نامه فرستاد، عباسی که یک عمر در خدمت مولا بود حالا اینگونه شرمگین شده و این جسارت شمر را تحمل کرد.اما نکته ای دیگر که می توانم توشه خودم از محرم امسال قرارش بدهم زمانی است که حضرت ابالفضل (علیه السلام)از امام زمان خود اذن میدان رفتن و جهاد می خواهد. امام حسین (علیه السلام) ظاهرا به ایشان می گوید که برای کودکان ابتدا آبی تهیه کند و حضرت با شنیدن این دستور ولی خود تمام توان خود را در این راه مصروف میکند/ نکته دقیقا همین جاست برخی از ما فقط زمانی دم از ولایت پذیری می زنیم که دستورات امام زمان و یا نائب فقیهش طبق میل ما باشد و درغیر اینصورت توجیهی برای کار خود درست میکنیم و شانه خالی میکنیم حضرت عباس هم می توانست بگوید من جنگاور مشهوری هستم و بهتر است برای مبارزه میدانی بروم !!! اما ایشان بهترین کار را همانی می دانند که امام زمانشان از او درخواست کرده وامر کرده ... بیهوده نیست که در زیارت نامه اش میخوانیم( السلام علی العبد الصالح المطیع لالله و لرسوله و لامیرالمومنین و للحسن و الحسین ...